Anna Dymna - wiek, wzrost, dzieci, kariera

Profil Anny Dymnej na Facebooku znajduje się pod adresem https://www.facebook.com/AnnaDymnaOfficial/. Aktorka bardzo dba o swoją prywatność i z obserwatorami dzieli się jedynie informacjami o swoich projektach zawodowych oraz wydarzeniami z życia fundacji „Mimo Wszystko”,

Anna Dymna – Instagram

Anna Dymna nie prowadzi osobistego Instagrama. W serwisie można jednak znaleźć profil jej fundacji.

Anna Dymna – nagrody

Za swoje dokonania artystyczne oraz pracę społeczną Anna Dymna otrzymała wiele nagród i wyróżnień. Zostawiła także odcisk swojej dłoni w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach. Najważniejsze nagrody i odznaczenia przyznane aktorce to:

nagroda przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za rolę Kory w spektaklu „Noc listopadowa” (1977 r.);
nagroda miasta Krakowa w dziedzinie upowszechniania kultury (1979 r.);
nagroda aktorska za rolę Niny Zariecznej w spektaklu „Dziesięć portretów z czajką w tle” podczas XX Kaliskich Spotkań Teatralnych (1980 r.);
nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia (1983 r.);
nagroda publiczności za najlepszą rolę kobiecą Marii Derkum w „Zwierzeniach clowna” podczas XXII Rzeszowskich Spotkań Teatralnych (1983 r.);
Złote Grono w kategorii „Najlepsza rola kobieca” za film „Epitafium Barbary Radziwiłłówny” podczas festiwalu Lubuskie Lato Filmowe (1984 r.);
nagroda za rolę Adeli w spektaklu „Republika marzeń” podczas XIV Opolskich Konfrontacji Teatralnych „Klasyka Polska” (1988 r.);
Srebrny Krzyż Zasługi (1989 r.);
nagroda za rolę Gospodyni w spektaklu „Wesele” podczas XVIII Opolskich Konfrontacji Teatralnych „Klasyka Polska” (1993 r.);
Złote Lwy w kategorii „Najlepsza główna rola kobieca” za film „Tylko strach” podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (1993 r.);
nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza w kategorii „Najlepsza rola kobieca sezonu” (1994 r.);
Złota Kaczka w kategorii „Najlepsza aktorka” za film „Tylko strach” (1995 r.);
nagroda aktorska za rolę Krystyny w spektaklu „Wznowienie” podczas XXXVI Kaliskich Spotkań Teatralnych (1996 r.);
Złota Maska w plebiscycie na najlepszą krakowską aktorkę (1996, 1998 i 1999 r.);
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004 r.);
Superwiktor za całokształt pracy artystycznej (2004 r.);
Order Ecce Homo (2005 r.);
Złoty Medal Gloria Artis – Zasłużony Kulturze (2005 r.);
Wiktor w kategorii „Osobowość telewizyjna” (2009 r.);
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2014 r.);
Złoty Szczeniak w kategorii „Najlepsza drugoplanowa rola kobieca” za film „Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” podczas Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa (2016 r.);
nagroda Polskiej Akademii Filmowej Orzeł w kategorii „Najlepsza drugoplanowa rola kobieca” za film „Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” (2016 r.);
Platynowy Szczeniak za wybitne osiągnięcia przyznany podczas Festiwalu Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa (2017 r.);
Nagroda im. Kazimierza Kutza (2021 r.).

Anna Dymna – związki

Największą miłością aktorki był jej pierwszy mąż – Wiesław Dymny. Anna poznała go na planie filmu „Pięć i pół bladego Józka”, do którego napisał scenariusz. Mimo wielu przeszkód – choroby alkoholowej Dymnego i sporej różnicy wieku (parę dzieliło 15 lat) – przeżyli wspólnie 7 lat. Do dzisiaj w wywiadach Anna Dymna podkreśla, że mąż był jednym z ludzi, którzy ją ukształtowali. Wspólne życie przerwała nagła śmierć Wiesława Dymnego w niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach. Później aktorka związała się ze Zbigniewem Szotem. Mężczyzna był jej fizjoterapeutą i pomagał dojść do sprawności po ciężkim wypadku samochodowym, któremu uległa. W 1982 r. wzięli kameralny ślub, ale już kilka lat później nastąpił rozwód. Obecnym mężem jest Krzysztof Orzechowski, wcześniej parę łączyła wieloletnia przyjaźń. Anna Dymna i Krzysztof Orzechowski wyprowadzili się z Krakowa, a swoją spokojną przystań znaleźli w podmiejskiej wsi Rząski. Nie rezygnują jednak z życia zawodowego i wspierają się nawzajem w swoich projektach.

Anna Dymna – dzieci

Anna Dymna ma syna Michała, który urodził się w 1984 r. Mimo że jego ojcem jest Zbigniew Szot, mężczyzna zdecydował się na przyjęcie nazwiska matki. Michał Dymny ukończył filmoznawstwo, ale swoje życie zawodowe związał z muzyką. Prywatnie jest szczęśliwym mężem.

Anna Dymna – najważniejsze informacje

Anna Dymna na świat przyszła jako Małgorzata Dziadyk. Imię zmieniła już w liceum, natomiast nazwisko przyjęła po ślubie z Wiesławem Dymnym. Aktorka pochodzi z inteligenckiej rodziny – jej matka była ekonomistką, a ojciec inżynierem lotnictwa. Przyszła aktorka miała też dwóch braci. Jako dziesięciolatka dołączyła do grupy teatralnej prowadzonej przez Jana Niwińskiego, jednak wcale nie marzyła o aktorstwie. Po maturze chciała zdawać na psychologię. To właśnie jej mentor przekonał ją, by podeszła do egzaminów w szkole teatralnej. Anna zdecydowała się Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie i ukończyła ją w 1973 r. Po studiach dołączyła do zespołu Teatru Starego, w którym gra do dzisiaj, a od 1990 r. jest jedną z wykładowczyń swojej dawnej uczelni.

Ważnym aspektem jej życia jest praca społeczna i charytatywna. W 2003 założyła fundację „Mimo Wszystko”, która pomaga dorosłym z niepełnosprawnością intelektualną. Dzięki niej udało się wybudować dwa ośrodki terapeutyczno-rehabilitacyjne, ale bardzo ważnym z działań fundacji jest pokonywanie barier pomiędzy dwoma światami. Służą temu między innymi Festiwal Zaczarowanej Piosenki oraz Ogólnopolskie Dni Integracji „Zwyciężać Mimo Wszystko”, a także inne projekty. Jednym z nich jest program w TVP2 „Anna Dymna – spotkajmy się”.

Anna Dymna – kariera

Anna Dymna swój debiut teatralny przeżyła na pierwszym roku studiów. W 1969 r. zagrała w „Weselu” na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Jednak jej twarz stała się rozpoznawalna dzięki sesji zdjęciowej opublikowanej w „Przekroju”. Anna Dymna miała wtedy 19 lat i stała u progu wielkiej kariery.

Kariera filmowa Anny Dymnej

Role filmowe przyszły wkrótce po debiucie teatralnym. W 1971 r. Anna Dymna pojawiła się na planie „150 na godzinę” i „Pięć i pół bladego Józka”. Jednak Polska pokochała ją za rolę Ani Pawlakówny w filmie „Nie ma mocnych” i „Kochaj albo rzuć”. Pojawiła się też w popularnych filmach i serialach kostiumowych lat 70. XX wieku. W „Janosiku” zagrała hrabiankę Klarysę, a w filmie „Trędowata” Melanię. To również niezapomniana Barbara Radziwiłłówna, w którą wcieliła dwukrotnie – w filmach „Królowa Bona” oraz „Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny”. Ważną rolą Anny Dymnej była Marysia Wilczurówna w „Znachorze”.

Kolejne lata przyniosły jeszcze więcej świetnych ról – między innymi w telewizyjnej adaptacji „Mistrza i Małgorzaty”. Była oczywiście Małgorzatą. Przełomowym rokiem był 1993, kiedy została zaangażowana do filmu „Tylko strach”. Reżyserka Barbara Sass powierzyła jej zadanie wykreowania postaci, która zmaga się z nałogiem alkoholowym. Za tę rolę Anna Dymna została doceniona przez krytyków. W dorobku artystycznym aktorki jest wiele innych interesujących ról: Teresy w „Pestce”, Anny Sawickiej w „Dużym zwierzęciu”, matki Goli w „Skazanym na bluesach” czy Bayerowej w „Excentrykach, czyli po słonecznej stronie ulicy”. Za tę ostatnią kreację aktorka ponownie została nominowana do nagród.

Kariera teatralna Anny Dymnej

Anna Dymna debiutowała rolą Isi w dramacie Wyspiańskiego „Wesele”. Również jako studentka występowała w Teatrze Starym (w spektaklu „Król Mięsopust”). Do stałego zespołu teatru dołączyła od razu po studiach i pozostaje mu wierna od kilkudziesięciu lat. Nie odmawia jednak współpracy z innymi scenami. Anna Dymna jest aktorką wszechstronną, która doskonale wyczuwa charakter postaci i nadaje im indywidualnych cech. Krytycy chwalili jej pierwsze role (na przykład Kory w „Nocy listopadowej” Andrzeja Wajdy czy Dziewczyny w „Dziadach” Konrada Swinarskiego), jak też współpracę z młodymi reżyserami. Anna Dymna grała Klitajmestrę w „Orestei”, Matkę C Od Pieśni w „Być jak Steve Jobs” Marcina Lieberta, a także Nikołaja Tryleckiego w „Płatonowie” reżyserowanym przez Konstantina Bogomołowa.

Anna Dymna – filmografia

W dorobku artystycznym Anny Dymnej znajduje się wiele wspaniałych ról, nie tylko filmowych, lecz także serialowych.

Filmy, w których grała Anna Dymna

„150 na godzinę” (1971 r.) – Ania;
„Pięć i pół bladego Józka” (1971 r.) – Katarzyna;
„Diament radży” (1971 r.) – córka Vandeleura;
„Jak daleko stąd, jak blisko” (1971 r.) – dziewczyna;
„Szerokiej drogi, kochanie” (1971 r.) – Gabrysia;
„Klucze” (1972 r.) – Hanka;
„Z życia nicponia” (1973 r.) – ślicznotka, chłopka, barmanka, służąca;
„Przecież nic się nie stało” (1973 r.);
„Sekret” (1973 r.) – Urszula;
„Nie ma mocnych” (1974 r.) – Ania Pawlakówna;
„Karuzela” (1974 r.) – Iwona;
„Janosik” (1974 r.) – hrabianka Klarysa;
„Trędowata” (1976 r.) – Melania Barska;
„Pasja” (1977 r.) – Magdalena Kaszycka;
„Okrągły tydzień” (1977 r.) – Smok;
„Kochaj albo rzuć” (1977 r.) – Ania Pawlakówna;
„Anton der Zauberer” (1977 r.) – Liesel;
„Wesela nie będzie” (1978 r.) – Małgosia;
„Węgierska rapsodia” (1978 r.) – Hanna;
„Do krwi ostatniej…” (1978 r.) – Anna Gawlik;
„Yvonne” (1980 r.) – Yvonne;
„Znachor” (1981 r.) – Maria Wilczurówna;
„Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny” (1982 r.) – Barbara Radziwiłłówna;
„Dolina Issy” (1982 r.) – Magdalena;
„Wedle wyroków twoich…” (1983 r.) – Rachel;
„Przeznaczenie” (1983 r.) – Hanna P.;
„Ostrze na ostrze” (1983 r.) – Konstancja Zgurska;
„Na odsiecz Wiedniowi” (1983 r.) – Maria Kazimierza;
„Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego napisany” (1985 r.) – Dominika;
„Schodami w górę, schodami w dół” (1988 r.) – Sztygielowa;
„Tylko strach” (1993 r.) – Katarzyna Sosnowska;
„Śmierć jak kromka chleba” (1994 r.) – żona górnika;
„Panna z mokra głową” (1994 r.) – matka Zbyszka;
„Diabelska edukacja” (1994 r.) – Marcinowa;
„Dama kameliowa” (1994 r.) – Prudencja Duvernoy;
„Pestka” (1995 r.) – Teresa;
„Duże zwierzę” (2000 r.) – Maria Sawicka;
„Wiedźmin” (2001 r.) – Nenneke;
„Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem” (2003 r.) – Jaga;
„Bez końca” (2003 r.) – mamusia;
„Pan Bruno” (2004 r.);
„Nasza ulica” (2004 r.) – matka Janka;
„Wieża” (2005 r.) – psychoterapeutka;
„Skazany na bluesa” (2005 r.) – matka Goli;
„Miłość w przejściu podziemnym” (2006 r.) – kobieta w złotych okularach;
„S@motność w sieci” (2006 r.) – matka Natalii;
„Mim” (2007 r.) – kobieta w szpitalu;
„Aniołek” (2010 r.) – mama;
„Lęk wysokości” (2011 r.) – doktor Druch;
„Historia ukryta w czekoladzie” (2011 r.);
„Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy” (2015 r.) – Bayerowa;
„Dzień babci” (2015 r.) – Judyta Celińska;
„Szkoła uwodzenia Czesława M.” (2016 r.) – wróżka;
„Pan Apotheker” (2019 r.) – głos matki żołnierza;
„Fikołek” (2019 r.) – matka Adama;
„Amatorzy” (2020 r.) – matka Mary i Krzyśka;
„Prawdziwe życie aniołów” (2020 r.);
„Zołza” (2022 r.);
„Johnny” (2022 r.);
„Miłość na pierwszą stronę” (2022 r.).