Jan Nowicki - Idź do Kina

nagroda na VII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu za rolę Artura w spektaklu „Tango” Sławomira Mrożka w Starym Teatrze w Krakowie (1966);
Nagroda Miasta Krakowa za wybitne osiągnięcia aktorskie (1974);
Srebrny Krzyż Zasługi (1976);
Złoty Krzyż Zasługi (1977);
Złota Odznaka miasta Krakowa (1977);
dyplom ministra kultury i sztuki (1981);
Złote Grono – Nagroda publiczności na Lubuskim Lecie Filmowym (1984);
Złota Kaczka za rolę w filmie „Wielki Szu” (1984);
tytuł honorowego obywatela miasta Kowal (1999);
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001);
Złoty Laur za mistrzostwo w sztuce aktorskiej (2008).
Złota Maska za rolę Iwana Czebutykina w spektaklu „Trzy siostry” Antona Czechowa w Teatrze Bagatela w Krakowie (2002);
Krzyż Oficerski Zasługi Orderu Republiki Węgierskiej (2006).

Jan Nowicki – związki

Jan Nowicki był w kilku związkach, między innymi z Barbarą Sobottą czy Ireną Paszyn. Z pierwszą z wymienionych doczekał się syna Łukasza, zaś z drugą córki imieniem Sajana. Bardzo długi związek, bo trwający aż trzydzieści lat, tworzył z reżyserką Martą Meszaros. W maju 2009 roku poślubił Małgorzatę Potocką. Para rozwiodła się sześć lat później. W 2017 roku żoną Jana Nowickiego została Anna Kondratowicz.

Jan Nowicki – dzieci

Jan Nowicki ma dwoje dzieci. Syna Łukasza Nowickiego, który jest znanym aktorem oraz prezenterem telewizyjnym, a także córkę Sajanę.

Jan Nowicki – wykształcenie

Jan Nowicki uczył się swego czasu aż w siedmiu różnych szkołach średnich. Ostatecznie ukończył jedno z liceów w Łodzi. W latach 1958–1960 Jan Nowicki był studentem wydziału aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jednak po pewnym czasie przyszły aktor został skreślony z listy studentów. Jakiś czas później podjął studia ponownie, tym razem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Ukończył te studia w 1964 roku.

Jan Nowicki – kariera

Pierwszą istotną rolą jaką zagrał Jan Nowicki, była kreacja w „Zaproszeniu do zamku”, sztuce Jeana Anouilha. Została ona wystawiona w Starym Teatrze w Krakowie, a debiut Nowickiego przypadł na 1964 rok. W swoim czasie Jan Nowicki był związany z twórcami, którzy tworzyli w kultowej Piwnicy pod Baranami.

W ciągu lat zagrał kilkadziesiąt ról filmowych i telewizyjnych. Do jego najsłynniejszych kreacji można zaliczyć te w filmach „Wielki Szu” i „Sztos”. W pierwszym z nich, wyreżyserowanym przez Sylwestra Chęcińskiego, wcielił się w karcianego szulera, który po kilku latach odsiadki wychodzi na wolność i postanawia wrócić do aktywności. Z kolei w drugim z wymienionych tytułów zagrał cinkciarza działającego w czasach PRL. W tytule wyreżyserowanym przez Olafa Lubaszenkę partnerował mu Cezary Pazura.

Ostatnią ważną i uznaną rolę zagrał w 2008 roku w filmie „Jeszcze nie wieczór” opowiadającym o grupie aktorów przebywających w domu spokojnej starości. Wcielił się tam w pensjonariusza, którego przybycie zakłóca spokój ustabilizowanej społeczności. Za swą rolę otrzymał Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Jan Nowicki – filmografia

„Pierwszy dzień wolności” (1964) jako Anglik;
„Popioły” (1965) jako kapitan Wyganowski;
„Trzynaste piętro” (1966) jako uwięziony w windzie;
„Bariera” (1966) jako bohater;
„Hasło Korn” (1968) jako kapitan Nawrot vel Marek Olszewski;
“Pan Wołodyjowski” (1969) jako Ketling-Hassling of Elgin;
„Doktor Ewa” (serial telewizyjny) (1970) jako inżynier Borecki (odc. 5. Przeoczenie, odc. 6. Dwie prawdy, odc. 7. Stawka o życie i odc. 8. Porwanie);
„Dziura w ziemi” (1970) jako Andrzej Orawiec;
„Życie rodzinne” (1970) jako Marek;
„Trzecia część nocy” (1971) jako Jan, pierwszy mąż Heleny;
„Anatomia miłości” (1972) jako Adam;
„Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych” (1972) jako kierownik budowy ośrodka „Zimna Woda” (nowela Zimna Woda);
„Skorpion, Panna i Łucznik” (1972) jako Jakub;
„Sanatorium pod Klepsydrą” (1973) jako Józef;
„Stracona noc” (1973) jako Konstanty, szofer Kisieleckiego;
„Godzina za godziną” (1974) jako Jan, współpracownik Pawła;
„Pozwólcie nam do woli fruwać nad ogrodem” (1974) jako Andrzej;
„Opowieść w czerwieni” (1974) jako plutonowy Kuryło;
„Czterdziestolatek” (serial telewizyjny) (1975) jako profesor Zygmunt Koziełło (odc. 10. Pocztówka ze Spitzbergenu, czyli oczarowanie);
„Dyrektorzy” (serial telewizyjny) (1975) jako inż. Adam Stokłos, kierownik wydziału, następnie z-ca dyrektora ds. technicznych, później dyrektor „Fabelu”, od 1970 dyrektor naczelny zjednoczenia (odc. 1. Swój chłop, odc. 2. Bokser, odc. 5. Pełniący obowiązki i odc. 6. Ryzykant);
„Noce i dnie” (1975) jako Preusker, oficer pruski w Kalińcu;
„Tylko Beatrycze ” (1976) jako Napoleon Orsini;
„Czerwone ciernie” (1976) jako Stefan Wojnicz;
„Krótka podróż” (1976) jako Paweł;
„Zaklęty dwór” (serial telewizyjny) (1976) jako komisarz;
„Spirala” (1978) jako Tomasz Piątek;
„Zmory” (1978) jako profesor Chwostek;
„Golem” (1979) jako „przodownik snu” z „kapeluszem”;
„Krab i Joanna” (1980) jako Zygmunt Brzeziński, technolog na „Rybaku Morskim”;
„W biały dzień” (1980) jako adwokat, mąż Ewy;
„Z biegiem lat, z biegiem dni…” (serial telewizyjny) (1980) jako aktor Jan Kozicki (odc. 2. Kraków 1886);
„Anna” (1981) jako Janos Balint;
„Spokojne lata” (1981) jako Mag;
„Noc poślubna w biały dzień” (1982) jako magister;
„Wielki Szu” (1982) jako „Wielki Szu”;
„O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji” (1984) jako inżynier;
„Dziewczęta z Nowolipek” (1985) jako Różycki;
„Ga, ga. Chwała bohaterom” (1985) jako sutener Al, opiekun Once;
„Biała wizytówka” (1986) jako książę Hans Heinrich XV Von Teuss;
„Magnat” (1986) jako książę Hans Heinrich XV Von Teuss;
„Zygfryd” (1986) jako Waldo, dyrektor cyrku;
„Schodami w górę, schodami w dół” (1988) jako malarz;
„Bal na dworcu w Koluszkach” (1989) jako aktor;
„Żegnaj, Czerwony Kapturku” („Piroska és a farkas”, 1989) jako ornitolog;
„Napoleon” (serial telewizyjny) (1990) jako Barras (odc. 1. Le 18 Brumaire);
„Superwizja” (1990) jako Robert Moren;
„Panny i Wdowy” (1991) jako Cyprian Lechicki, mąż Eweliny;
„Magneto” (1993) jako Zanik;
„Kraj świata” (1993) jako literat Ryszard;
„Pajęczarki” (1993) jako Ryszard Brun;
„Matki, żony i kochanki” (serial telewizyjny) (1995–1998) jako rzeźbiarz Adam, kochanek Doroty;
„Młode wilki” (1995) jako Jerzy Chmielewski, ojciec Cleo;
„Opowieść o Józefie Szwejku i jego najjaśniejszej epoce” (1995) jako kapitan;
„Wielki człowiek do małych interesów” (1995) jako Jenialkiewicz;
„Deszczowy żołnierz” (1996) jako Jan Szymański, ojciec Anny;
„Dzieci i ryby” (1996) jako Marek, reżyser teatralny, mąż Eweliny;
„Poznań 56” (1996) jako profesor w wagonie;
„Młode wilki 1/2” (1997) jako Jerzy Chmielewski;
„Sztos” (1997) jako Eryk;
„Historia kina w Popielawach” (1998) jako dziedzic;
„Córy szczęścia” (1999) jako Robert;
„Mała Vilma” (2000) jako Zdenek;
„Listy miłosne” (2001) jako właściciel lunaparku, szef Janusza;
„Marszałek Piłsudski” (serial telewizyjny) (2001) jako Hans von Beseler, generał-gubernator Warszawy
„Przedwiośnie” (2001) jako wuj Leon Skalnicki w Nawłoci;
„Zostać miss” (2001) jako Alfred Kleber, organizator konkursu;
„Bałagan” (2001) jako pacjent;
„E=mc²” (2002) jako Edward „doktor X” Nowicki, ojciec „Ramzesa”;
„Strefa zmierzchu” (2004) jako Jan;
„Zostać miss 2” (2003) jako Alfred Kleber, organizator konkursu „Miss Venus”;
„Niepochowany” (2004) jako Imre Nagy;
„Tulipany” (2004) jako „Matka”;
„Nie ma takiego numeru” (2005) jako „Wielki Szu”;
„Apetyt na miłość” (serial telewizyjny) (2006) jako Władysław Halberg;
„Fundacja” (2006) jako Mieczysław Małecki;
„Kochaj mnie, kochaj! ” (serial telewizyjny) (2006) jako Grzegorz Dajewski, ojciec Darka;
„Egzamin z życia” (serial telewizyjny) jako Emil Stokłosa, kolega Jadwigi Kleiberg;
„Magda M. ” (serial telewizyjny) (2007) jako Tomasz Korzecki, ojciec Piotra;
„Jeszcze nie wieczór” (2008) jako Jerzy „Wielki Szu”;
„Daas” (2011) jako Nogai;
„Pokaż kotku, co masz w środku” (2011);
„Sztos 2” (2012) jako Eryk;
„11 minut” (2015) jako malarz;
„Fanatyk” (2017) jako wędkarz Bogdan;
„Pan T. ” (2019) jako handlarz kombatant;
„Taksiarz” (2022) jako tytułowy taksówkarz Staszek.

Jan Nowicki – zdjęcia

Fot. główne: Mateusz Kostka via Wikipedia, CC BY-SA 4.0

Archiwum: styczeń 2024

Jan Nowicki – Facebook

Jan Nowicki – Instagram

Jan Nowicki – nagrody